قبر کوروش در خطر است

ایرانی باشی و نام کوروش را بشنوی و قلبت به تپش نیافتد محال است محال

خبری از خبرگزاری مهر در خصوص بالا رفتن سطح رطوبت  که یکی از مهمترین عوامل از بین رفتن آثار تاریخی خصوصا سنگی است در منطقه پاسارگاد بر روی خروجی ها قرار گرفته است

نظرات تخصصی چند تن از کارشناسان در خصوص آثار تخریبی رطوبت ناشی از احداث سد سیوند بر مقبره کورش به همراه عکسی که مشاهده می کنید در متن گزارش خبرگزاری مهر قلب انسان را بدرد می اورد خصوصا اگر در سالهای اخیر پیگیر روند ساخت سد سیوند بوده باشید بالا رفتن رطوبت نشان از سوء تدبیر مسئولانی دارد که حرف ناصحان این مرز و بوم را آن زمان که سد سیوند ساخته می شد را گوش نکردند و در پاسخ بالا رفتن رطوبت در منطقه اعلام کردند که این موضوع صحت ندارد و نظر کارشناسی نیست .

یکی از کهن ترین آثار تاریخی ایران در معرض خطر نابودی است مقبره ای که متعلق به انسانی است از سوی جهان به دادگری و انصاف ستایش شده است  و چه سخت است اگر بدانیم که این روزها سخت بدنبال کسب اجازه برای قرض گرفتن منشور بشر دوستانه اش ملقب به منشور کورش از موزه کشور انگلیس هستیم ( که متاسفانه تا این لحظه چندین بار ناکام مانده ایم ) . اینگونه است که گاهی انسان ارزو می کند که ایکاش قبر کوروش را هم به امانت به موزه های انگلیس داده بودیم تا برای فرزندانمان سالم نگه دارند .

پیش از راه اندازی سد سیوند درجه رطوبت این منطقه در نهایت به ۱۲ تا ۱۵ درجه می رسید اما اکنون این میزان به دو برابر اندازه پیشین جهش کرده است. این در حالی است که میزان رطوبت در شهرهای بندری مانند بوشهر و بندرعباس در روزهای شرجی ۴۰ تا ۴۵ درجه است. آنگونه که کارشناسان می گویند رطوبت بالا برای بناهای سنگی از مضرترین عوامل تخریب است، عاملی که دست کم در معمولی ترین حالت موجب رشد گلسنگها و تخریب سنگهای هر بنایی خواهد شد.

امیرعباس عروجی استاد مرکز آموزش عالی سازمان میراث فرهنگی در گفتگو با مهر در این رابطه اعلام می کند: افزایش رطوبت در خاک و هوای محوطه های باستانی در کنار فقدان مراقبتهای کارشناسی و علمی موجب رشد گلسنگ بر سنگهای تاریخی و در نتیجه تخریب آن می شود

عروجی همچنین در رابطه با رطوبت موجود در هوای محوطه های تاریخی هخامنشی استان فارس نیز معتقد است: سد سیوند، افزایش سطح زمینهای کشاورزی اطراف محوطه های تاریخی و بازدیدهای فراوان مردمی از جمله اصلی ترین عوامل افزایش رطوبت در این منطقه و در نتیجه عاملی برای رشد گلسنگها است.آنگونه که این استاد مرکز آموزش عالی سازمان میراث فرهنگی به آثار تخریبی رطوبت بر بناهای تاریخی اشاره می کند در شمال ایران هیچ بنای سنگی مربوط به زمانهای گذشته وجود ندارد چرا که همه بر اثر رطوبت بالا و هجوم گلسنگها به خاک تبدیل شده اند، اگر رطوبت دیگر مناطق تاریخی کنترل نشده و مراقبتهای فیزیکی و علمی از بناهای باستانی صورت نگیرد اثر بسیار مخربی به بار خواهد گذاشت.

پریسا محمدی میکروبیولوژیست نیز که تحقیقات و پژوهشهای فراوانی بر روی آثار تاریخی انجام داده پیش از این در گفتگویی با مهر در رابطه با آثار تخریبی رطوبت بر بناهای باستانی گفته بود: از بهترین و اصلیترین راهکارهای کاستن از سطح تخریب بناهای تاریخی استان فارس که از جنس سنگ ساخته شده اند کم کردن از میزان رطوبت هوای منطقه است، این در حالی است که احداث سد سیوند رطوبت منطقه را به میزان زیادی افزایش خواهد داد.
 
عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا افزوده بود: مخالفتها با احداث سد سیوند مربوط به زیر آب رفتن آثار باستانی نیست، بلکه باید توجه داشت که با راه اندازی این سد اکوسیستم منطقه تغییر پیدا می کند و تغییر اکوسیستم، افزایش رطوبت، ظهور و حضور گیاهان جدید و مهاجرت جانوران به این منطقه خطر تخریب و فرسودگی زیستی آثار را بالا می برد