ایران همیشه وطن من است

پانزده روز است که می خواهم این پست را بنویسم اما نمی دانم چگونه بنویسم که حق مطلب را ادا کرده باشم

همیشه از عکس گرفتن لذت برده ام اما اینبار فقط زجر کشیدم اولین بار بود که چنین صحنه ای می دیدم و آنقدر تلخ بود که اگر قصد نداشتم که با گرفتن عکسی از تلاش او هشداری را برای همه دلسوزان وطنم تدارک ببینم هرگز از چنین صحنه ای عکس نمی گرفتم

از کارش که فارغ می شود صدایش می کنم و  به خوردن یک شیر و کیک دعوتش کنم و باب صحبت را باز می کنم

از پدرش می پرسم می گوید که چند ماهی است که کارخانه ای که پدرش در آن کار می کرده است را تعطیل کرده اند و امروز او به همراه پدر برای گذارن زندگی مادر و سه خواهرش پلاستیک جمع می کند

لازم نمی بینم از روند بیکار شدن مردان و زنانی که واردات بی رویه کالاهای چینی مسبب ان بوده است زیاد بگویم که همه می دانیم تنها می خواهم هشدار بدهم به خودم که اگر دلسوز چنین کوکانی هستی کافی تلاشی هر چند کوچک در جهت حمایت از او بکنی بدون انکه آلوده شعارها و حرفها و عده ها بشوی

بیاییم همه با هم با خرید کالاهای مرغوب ایرانی از تعطیل شدن کارخانه های ایرانی جلوگیری کنیم

ایران وطن ماست و کودکانش سرمایه  آینده ما

بیائیم دست در دست هم از آنها حمایت کنیم

.

. 

.

.

.

.

.

.