سیم و کابل استاندارد و آتش سوزی

سیم و کابل استاندارد و آتش سوزی

بازنگری در استانداردملی / مقاله ای از مهندس حمید عابدیان .

مطالعه و بررسی آمارها نشان می دهد که الکتریسیته دومین مرتبه علل آتش سوزی در ایران است.از اینرو به نظر می رسد بازنگری در استانداردهای ملی مورد استفاده ؛ چه در زمینه تولید و چه در زمینه مصرف از فوری ترین نیازهای شهروندان است که علاوه بر افزایش ضریب ایمنی آنها در مواجهه با حوادث احتمالی ؛ ضریب موفقیت عملیات امدادی را نیز افزایش خواهد داد.آنچه مشخصا در این مقاله مطرح خواهد شد تدوین راهکارهای لازم به منظور مکلف کردن پیمانکاران ساخت و ساز مکانهای عمومی با تراکم جمعیتی بالا و فضای بسته و محدود ؛ به استفاده از کابلهایی ست که کم دود ؛ بازدارنده شعله ؛ مقاوم در مقابل آتش و بدون هالو‍ژن باشند

پیش از وارد شدن به این بحث لازم است تا توضیحات مختصری درباره  ساختمان عمومی انواع سیم و کابل مصرفی در ایران ارائه شود.استاندارد ملی ایران به کد۳۱۱۲؛ پوشش هادی های انتقال الکتریسیته را از جنس پلی وینیل کلراید تعریف کرده است.که اصطلاحا به آن پی.وی.سی می گویند.پی وی سی بدلیل ارزانی؛کاربرد سریع و راحت؛مشخصات مکانیکی و الکتریکی نسبتا خوب؛ کاربرد گسترده ای در این صنعت داشته و در واقع شاخص ترین آمیزه در این صنعت است.با این همه به لحاظ ایمنی این آمیزه وضعیت مطلوبی ندارد.یکی از عمده ترین مشکلاتی بکارگیری این مواد در ساختمان انواع سیم و کابل چه به صورت  عایق و چه بصورت غلاف؛ ایجاد دود و گازهای غلیظ سمی (هالوژنه) و خورنده در جریان آتش سوزیهاست که عملیات امداد و نجات را با مشکل مواجه می سازد.مهندس مسعود آسا که از برجسته ترین متخصصان صنعت سیم و کابل کشور است می نویسد:اگر پی.وی.سی در معرض آتش قرار گیرد از خود گازهای سمی و خورنده و دود غلیظ متصاعد می کند.گازهای سمی و خورنده نظیر:گاز کلر و اسید کلریدریک در فضاهای بسته و محدود بسیار خطرناک بوده و باعث ایجاد خسارت های فراوان مالی و جانی می شود.دود غلیظ ناشی از سوختن کابلها امکان دید را محدود کرده و در نتیجه علاوه بر اینکه فرار افراد را با مشکل جدی روبرو می کند؛ محدودیت بسیاری نیز برای گروه های نجات ایجاد می کند.تجربه تلخ آتش سوزی های متروی لندن؛فرودگاه دوسلدورف؛مرکز تلفن لیون فرانسه ؛توکیو؛شیکاگو و اسلو و نیز آتش سوزی متروی باکو که در آن حدود ۳۰۰ نفر بر اثر دود سمی ناشی از سوختن کابلها جان باختند موجب شد تا در اروپا استفاده از این نوع کابل ها در اماکن  عمومی نظیر ساختمان های بلند ؛ سینما ها؛بیمارستانهاو….ممنوع گردد. و در عوض توصیه شد تا به جای آن از کابل هایی استفاده شود که کم دود باشند؛ به گسترش آتش کمک نکند و در هنگام سوختن گاز سمی و خورنده از خود متصاعد نکنند.آیا می توان امیدوار بود که مسئولین سازمان برنامه و بودجه؛ وزارت مسکن و نیز نظام مهندسی کشور با توجه به تجربیات پیش گفته با تهیه دستورالعمل ها و آیین نامه های مصرف  این دسته از کابلها در اماکن عمومی نظیر ایستگاهای مترو؛ فرودگاهها ؛بیمارستانها ؛ سینما ها؛ مدارس و….وظیفه خویش را در قبال شهروندان به درستی ایفا نمایند؟

21 فوریه، 2010 |