گزارش یک عملیات موفق نجات از صخره

گزارش یک عملیات موفق نجات از صخره

فرشید فاریابی نویسنده وبلاگ سرود کوهستان از نجات گران با اخلاقی است که موجب افتخار گروه های نجات ایران است از جمله خصلت های خوب این نجات گر کوهستان مستند سازی وقایعی است که برای او روی می دهد در وبلاگ زیبایش

مستند سازی او کمک بزرگی است به مدرسان نجات که با خواندن نوشته های او می توانند به نقاط ضعف و قوت و نیز شرایط حقیقی که یک نجات گر با انها روبرو می شود ارتباطی مستقیم برقرار نموده و به عنوان مباحث درسی در کلاس آن را مورد بررسی و تحلیل قرار داهند

برای او آرزوی موفقیت و شاد کامی داریم .

در ادامه این خبر گزارشی از فرشید فاریابی در خصوص یک نجات موفق از صخره در مکان روستای گورچین قالا / صخره ی کاظم خان داشی را مرور می کنیم

گزارش یک عملیات موفق نجات از صخره

تاریخ ۱۱ و ۱۲ فروردین ۸۷

 

مکان روستای گورچین قالا / صخره ی کاظم خان داشی

 

حوالی ساعت  ۲۳:۳۰ با حک شدن نام آقای کوهپیما بر روی گوشی موبایل فوراً  متوجه بروز حادثه ای در کوهستان های استان شدم . به تلفن جواب دادم و ایشان خواستار آماده شدن چهار نفر از اعضاء تیم جستجو و نجات کوهستان شدند تا اطلاع بعدی . بلافاصله با آقای علیرضا جعفری بارانی تماس گرفته و ضمن انتقال اطلاعات اندکی که داشتم  به استناد درخواست جناب آقای کوهپیما خواهش کردم دو نفر دیگر از اعضاء تیم آقایان محمود محمودی و عیسی نعمتی را مطلع کنند.تماس بعدی جناب آقای کوه پیما در ساعت ۱۵ دقیقه ی ۱۲ فروردین معلوم کرد که فوراً باید برای انجام یک عملیات نجات از صخره و تخلیه ی مصدوم حرکت کنیم. بارسیدن به محل ستاد فرماندهی جمعیت هلال احمر استان فوراً به  استناد اطلاعات موجود ابزار و لوازم فنی نجات تحویل گرفته شد و تیم عملیاتی به استعداد ۴ نفر و یک دستگاه آمبولانس و یک تیم پشتیبانی در ساعت ۱:۱۵ دقیقه راهی روستای گورچین قالا واقع در …. کیلومتری شمال شرق ارومیه شد.

 

در ساعت ۲:۰۰ بامداد به نزدیک ترین نقطه در محل حادثه  رسیدیم . تعدادی افراد محلی ، چند نفر از نیروی انتظامی، برخی از پرسنل شهرداری قوشچی و تعدادی از اعضاء بسیج روستا در محل بودند.  بدون اتلاف وقت بنده( فاریابی) و آقای محمودی ابزار فنی ضروری ،چند بطری آب و دو آب میوه ی انفرادی ( تنها تدارکات غذایی موجود ) را برداشته  به اتفاق یکی از اهالی روستا اقدام به صعود از راه دست رسی به بلندای صخره ی کاظم خان داشی کردیم. آقایان جعفری و نعمتی نیز به اتفاق یکی دیگر از اهالی به دنبال ما راهی شدند.

 

 صخره های دوگانه ی کاظم خان داشی در ساحل دریاچه ی ارومیه و کاملا از هم جدا  به ارتفاع تقریبی ۲۵۰ متر در بلند ترین نقطه از سطح دریا قرار دارند که صخره ی نخست به شکل شبه جزیره از یک سوی به خشکی اتصال دارد و صخره ی دوم کاملا در میان آب قرار گرفته و در ایام کم آبی و پس رفت دریا به حالت شبه جزیره در میآید. بافت هر دو صخره کاملا فرسایشی و متزلزل می باشند . این دو صخره ی باستانی در مقاومت مردم ارومیه و روستاهای اطراف طی درگیری های خونین قومی در سال های جنگ دوم جهانی به قلعه نفوذ ناپذیری در مقابل متجاسران بدل شده بود . بر اساس اطلاعات دریافتی از افراد محلی و نیز راهنمایان ملحق شده به تیم نجات، جوان ۱۹ ساله ای در بعد از ظهر آن روز اقدام به صعود از سمت غربی صخره ی نخست کرده و با طی حدود ۱۲۰ متر در میانه ی صخره های ریزشی امکان ادامه ی صعود و یا بازگشت را از دست می دهد. به دلیل اتلاف وقت در دریافت کمک و غروب آفتاب دیگر امکان هرگونه اقدام مناسبی از پایین به دلیل نبود دید و روشنایی و نیز ریزشی بودن تمام سنگ های مسیر ممکن نبود. تعلل در اطلاع رسانی به مراکز انتظامی و امدادی عمده اشتباه اطرافیان فرد حادثه دیده بود.

بارسیدن به بالای صخره از مسیر دست رسی و استقرار در نقطه ی مناسب، فردی محلی که اطلاعات ارزشمندی از محل استقرار مصدوم و نیز مسیر دست رسی به وی داشت این امکان را فراهم کرد تا تیم نجات فورا در نقطه ای مشرف به فرد حادثه دیده مستقر شود. البته تعدادی دیگر از افراد محلی از پایین صخره  و در ساحل ما را در استقرار دقیق تر یاری رساندند. لازم به ذکر است با تماس های مکرر از سوی جناب آقای صوابی رییس اداره ی عملیات جمعیت هلال احمر استان که در ساحل مسقر بودند مرحله به مرحله انجام امور گزارش می شد.با ایجاد کارگاه نخست فرود امکان رسیدن به نقطه ی مشرف به مصدوم ممکن شد. در بررسی آقایان محودی و نعمتی مکان کارگاه امداد انتخاب و کارگاه فرود و نجات برقرار شد. در حوالی ساعت ۴:۲۰ دقیقه آقای محمود محمودی امکان فرود به سمت پایین و رسیدن به مصدوم را به دست آورد.امدادگر به استعداد ۱ بطری آب معدنی و ۲ آب میوه ، یک کاپشن گرم، کلاه کاسک ، چراغ پیشانی و هارنس نجات برای مصدوم و برخی ابزار اولیه و ضروری فنی به پایین فرود رفت. ارتباط اعضاء تیم نجات به وسیله ی فریادهای افراد کف دره و تلفن های همراه شخصی بود . با رسیدن امدادگر به مصدوم  شرایط در اختیار تیم نجات در آمد. استقرار ایمن امدادگر و ثابت سازی خود و مصدوم ،تغذیه ی مصدوم با آب و آب میوه ، پوشاندن لباس گرم و آماده سازی وی برای تخلیه به خوبی انجام شد.در کارگاه دوم من (فاریابی) و عیسی نعمتی آمادگی خود برای تخلیه ی مصدوم را به وسیله ی کارگاه فلاشین زوک به آقای محمودی اعلام  کردیم . این ارتباط و دیگر تماس های ما در این مسیر به واسطه ی افراد مستقر در پایین دست صخره ها و تلفن همراه به سختی ممکن می شد. با تلاش فراوان مصدوم به ارتفاع ۸۰ متر تا محل کارگاه دوم تخلیه شد. کار بسیار طاقت فرسا بود. تعداد کم افراد حاضر در کارگاه(۲ نفر) ، وزن زیاد مصدوم که درشت هیکل  و حدود ۸۰ کیلوگرم وزن داشت و مسیر صخره ای پر فراز و نشیب  تخلیه  را به سختی ممکن ساخت. در ساعت ۴:۴۰ دقیقه ی بامداد با تخلیه ی مصدوم به کارگاه دوم . برای تخلیه ی امداد گر باید اقدام می کردیم. طناب مجدداً جمع آوری و به پایین پرتاب شد. تعجیل در جمع آوری طناب دقت را فدای سرعت کرد. پرتاب طناب از سوی بنده ( فاریابی) به خوبی انجام نشد. طناب با فاصله به نزدیکی امدادگر رسید. امکان جمع آوری مجدد طناب تقریباً محال بود. نبود ارتباط مناسب با امدادگر و تاریکی مطلق هوا مشکلات را دوچندان میکرد. بر اساس اظهارت امدادگر ،وی  برای رسیدن به طناب بی هیچ حمایتی مسافتی حدود ۱۰ متر را کاملا در شرایط بسیار مخاطره آمیزی صعود کرد و به طناب رسید. بر اساس اعلام آقای محمودی کارگاه برای صعود میمونی آماده شد. باز هم به استناد اظهارت آقای محمودی،ایشان در میانه ی صعود میمونی به بخشی از طناب می رسد که  متاسفانه در پرتاب طناب به پایین به شکل کلاف پیچیده ای به صخره ها گیر کرده بود. در شرایط بسیار خطر ناکی وی در اوج اضطراب و بیم امکان خروج از طناب باز کردن کلاف شدگی را به دست آورده و مجدداً به صعود خود ادامه می دهند.در فاصله ی صعود آقای محمودی از آقای نعمتی خواستم به اتفاق فرد حادثه دیده و فرد محلی حاظر به طرف کارگاه اول صعود کنند تا اتلاف وقت کمتری داشته باشیم.  با رسیدن آقای محمودی به کارگاه دوم اقدام به جمع آوری کارگاه و ابزار کرده راهی کارگاه نخست شدیم. در این مرحله با راهنمای آقای محمودی و حمایت از بالای دیگر دوستان تخلیه به  بالا کامل شد.  امداد گران و دو راهنمای محلی جمعاً ۶ نفر با اعلام اتمام مراحل به طرف ساحل و آمبولانس بازگشتیم. با رسیدن به محل آمبولانس در ساعت ۷:۴۵ اعلام اتمام عملیات مخابره شد و راهی ارومیه شدیم. در ارومیه آقای صوابی با تهیه ی صبحانه ای کامل جبران نقص تدارکات را انجام داد. با رسیدن به محل ستاد حدود ۱ ساعت تحویل وسایل به انبار به طول کشید. پس از پایان تحویل ابزار همه راهی منزل شدیم و همکاران شیفت هلال احمر اقدام به مرتب کردن و جابجایی ابزار نمودند.

نکات قابل تامل این عملیات

 

الف ) ایرادات در محل :

 

۱-  سهل انگاری جوان حادثه دیده و فرد همراه وی در اقدام به صعود

۲- عدم اطلاع رسانی به موقع

۳- ایجاد تاخیر از سوی مقامات مسئول محلی در مخابره درخواست اعزام تیم امداد

۴-  توان اندک مقامات محلی بخشداری قوشچی و دهداری گورچین قالا در مدیریت صحیح بحران

۵-  ترک محل حادثه از سوی نیروی انتظامی و تکمیل نشدن تحقیقات انتظامی در صحنه.

 ب ) نکات قوت :

 

۱-ضور مدیران میانی معاونت امداد و نجات در هدایت عملیات.

 

۲- آمادگی کامل پرسنل هلال احمر .۳

۳-  آمادگی تیم فنی امدادگران داوطلب کوهستان.

۴-سرعت عمل مناسب در تنظیم طرح عملیات و انتخاب ابزار.

۵- روحیه ی بالای همکاری داوطلبان و پرسنل جمعیت

۶- اطاعت پذیری مناسب اعضاء حاضر در عملیات

۷- توان فنی و جسمی بالا ی محمود محمودی و عیسی نعمتی در طراحی و اجرای عملیات تخلیه ی مصدوم.

 ج ) ایرادات تیم نجات در مرحله ی آمادگی برای اعزام:

 

۱- تاخیر بسیار در آماده شدن . عمده دلیل این تاخیر اجرایی نشدن طرح اتاق عملیات و انبارداری تخصصی می باشد.

 

۲- نبود امکان تمرین ذهنی و مراودات تخصصی اعضاء تیم های امداد.( ضرورت ایجاد باشگاه امدادگران مجددا یادآوری می شود)

۳- ضعف جدی در مستند سازی . (علی رغم همراه داشتن دوربین عکاسی)

۴- نقص همیشگی در تدارکات غذایی

۵- عملیاتی نشدن طرح خودروی نجات

۶- ضعف شدید ارتباطی . ( نبود بی سیم )

۷-  فدا شدن دقت در مقابل سرعت عمل در برخی موارد

۸- ضعف جدی توان جسمی و فنی  فرشید فاریابی در چنین عملیاتی

۹- بی دقتی در اجرای فنی طرح تخلیه و اتلاف جدی وقت.( برقراری کارگاه و اشتباه در محاسبه و اجرای مجدد آن از سوی محمود محمودی )

۱۰-تعجیل در جمع آوری طناب در میانه ی عملیات و پرتاب نامناسب آن از سوی فرشید فاریابی

۱۱- بی دقتی بسیار خطر ناک محمود محمودی در اجرای صعود میمونی ( عدم کنترل طول طناب پیش از آغاز صعود)

  تهیه و تنظیم: فرشید فاریابی ۱۴/۱/۸۶     http://kouhestan.persianblog.ir/

 

21 فوریه، 2010 |